Gesinsgeweld: Slagoffer praat uit
Huishoudelike geweld is steeds 'n groot probleem in Suid-Afrika en 'n eerstehandse slagoffer het haar storie gedeel as inspirasie vir ander vroue wat tans in dieselfde bootjie is.
Ter viering van Menseregtedag het die Randfontein Herald ’n eksklusiewe onderhoud gevoer met ’n slagoffer wie se menseregte geskend is. Haar identiteit word vir haar veiligheid geheim gehou.
• Lees ook: BRIEF: Sterk optrede nodig om vroue en kinders te beskerm
Die slagoffer het verduidelik dat sy op ’n stadium in die Vrystaat gewerk het en elke dag te voet moes pendel. Op ’n dag, terwyl sy werk toe geloop het, het ’n onbekende man haar aangeval en verkrag.
Na die voorval het sy na ’n kliniek gegaan om vir HIV en Vigs getoets te word. Die trauma het haar diep geraak, veral toe sy later uitgevind het dat sy swanger is.
Intussen het sy ’n man ontmoet en met hom ’n verhouding begin.
“Toe my kind later gebore is, het hy voorgestel dat ons die kind onder sy van registreer. Hy wou die vorms invul tydens my seun se geboorte, aangesien die aannemingsproses baie langer sou neem. Ek het ingestem, want ek het geglo hy wou regtig my kind se pa wees,” het sy verduidelik.
Later het sy agtergekom dat haar seun sukkel om te slaap en hom na ’n dokter geneem. Daar het sy uitgevind dat haar kind outisties is.
“Ek dink dit het hom [haar man] geïrriteer. Die baba het heeldag geskree, en omdat hy heeltyd by die huis was, het dit hom woedend gemaak. Elke dag was daar gevloek, geskree en geslaan.”
Sy het bevestig dat die man haar en haar kind aangerand het en haar selfs met die dood gedreig het in ’n WhatsApp-boodskap.
Terwyl ek by die werk was, het hy my kind gevra watter soort pornografie hy kyk.
“My seun het later na my toe gekom en my daarvan vertel,” het sy onthul.
Kort daarna het die slagoffer deur die man se eksvrou gekontak.
“Sy het my gevra of ek weet waar hy is, want die polisie soek hom vir kinderpornografie. Dit was toe ek besef ek moet optree – hy mag nooit weer my kind sien nie.”
Maar die stryd was nog lank nie verby nie. Volgens die slagoffer het die man volle toesig oor die seun geëis.
“Omdat hy nie die kind se biologiese pa is nie, kon hy dit nie kry nie. Die hof het egter beslis dat hy besoekregte het. Ek was glad nie daarmee tevrede nie,” het sy verduidelik.
Sy het verder vertel hoe sy gedurende hierdie tydperk al haar besittings verloor het. Die man het geweier om by te dra tot die seun se opvoeding, en uiteindelik moes sy hom uit die skool haal.
Ek het na verskeie organisasies en instansies uitgereik wat veronderstel is om vroue in huishoudelike geweldsituasies te help. Maar hulle het my almal in die steek gelaat.
“My laaste hoop was SOS Women and Children Foundation, en hulle het my uiteindelik gered. Ek is ewig dankbaar vir wat hulle vir my en my kind gedoen het,” het sy gesê.
Sy het ook ’n beskermingsbevel en ’n interdik teen die man verkry. Volgens haar het hy glo ook sy vorige lewensmaats en biologiese kinders aangerand.
Die trauma van die situasie rus steeds swaar op haar.
“Ek is steeds skrikkerig. Ek is baie sensitief vir skreeuery en harde geluide. ’n Mens kom net nie oor sulke dinge nie.”
Sy het ook raad gegee aan ander wat gesinsgeweld ervaar.
“Praat en soek hulp. Ek was geïntimideer om stil te bly, en baie organisasies het my in die steek gelaat, maar ek het uiteindelik ’n uitweg gevind. Moenie die stories en leuens glo wat die misbruiker jou vertel nie, en moenie afhanklik van hulle raak nie,” het sy afgesluit.
